میتھے اجے وی رنج ایں مرضیاں آلا ہیں تیتھوں
یار لکایا کی اے
ھک توں
تاں ھاہیں میری زندگی وچ ,تیرے باج بنایا کی اے
تیری ذات
سوا مینوں دس تاں سہی ,میرا چن سرمایا کی اے
کیوں روز
رواندہ اے کملے نو ,تیرا سجن ونجایا کی اے
ساڈی کائی نہی واہ پیا صاف دسینداۓ توهیں راٹھ دے دل دی جوع اچ
مونہہ
رَکھنڑی کرن دا کوئی نہی فائدہ جے کشش نہ ھووے روح اچ
اُکا مہنڑے جَھلنڑ دی کائی نہوں طاقت کمزور دے
دل مجروع اِچ
توں وی
کریں چا ناں بگھیاڑاں دا پراں سَٹ کے درد نوں کھوه اِچ
گل ٹوک کے آپنی گل کر دائیں مینوں زور
وکھینائیں زر دا
میرے جگر
نوں تیریاں جھڑ کاں دا سپ ڈنگداۓ روز فکر دا
دل باغی
ہو کے نئیر آہداۓ دیواں منظر کر
محشر دا
ہاہ ڈک
لیناں احساس ہونداۓ تیرے نویں نویں
وسدے گھر دا
Post a Comment
please comment here we will respond you