توہیں ڈھول دے گھر پریشانی سُنڑ کے ۔ دُکھ اپنڑے بھُل گئے سارے

بُت لاغر ، پلکاں خون آلودہ ہاسے آپ وی ساے دُکھیارے

چلو ارکاں بھار ای اپڑ پویندا ۔ بہوں ترلے ھلنڑ دے مارے

متھا بھوئیں توں "عاقب" چہندیاں تائیں ۔ گۓ مُک تقدیر دے کارے

مُڈھ بجھ گئے جدنڑ وِچھوڑیاں دے ، زِندگی دے ایرے دھرئیں گئے

میری سُنڑ کے موت اسمان دے پاسے ، آپے ہتھ مخلوق دے چئیں گئے

دِتا "عاقب" کفن بِیگانیاں لوکاں ، مونہہ وطن وسیب دے بھئیں گئے

سُنڑی لگدیاں خبر تاں آکڑ بھن کے ، مُڑ نِگھیاں تانڑ کے سئیں گ گئے

فانی اس دنیا وچ کوئی سکھ دی تھاں نہی دسی

میں جدے جدے نظر بھنوائی اے کہیں پاسے چھاں نہی دسی

پریشانیاں باہج اس دھرتی تے کائی ہور بلاں نہی دسی

مینوں دنیا دوزخ دسدی اے جس دیہنہ دی ماں نہی دسی