اوہوی چھوڑ گیائ جیتھے مانڑ
ہائ مینوں قاصد آنڑ سنڑائیاں
میں تاں نال اکھیں دے ویکھ
آیاں ہاسوں غیر دے گل وچ بانہیاں
میری سنگدل باہجھوں ناہی
نبھدی ہاسوں منتاں ڈھیر کرائیاں
جعفر جیندیاں سنڑ بیٹھا اے
تیریاں غیر دے نال رسائیاں
سونا تراے ماسے،
چنگا کیتا ایئ سٹ گھتیا ایئ
تیرے لائق دے رہے جو ناہسے
Post a Comment
please comment here we will respond you